BAMBAM

BAMBAM

Yürüdüğüm yollarda
Bekler dururum sabırsızlıkla
Taşlaşmış kalbim gün gelir de hatıralarla canlanır mı bir gün acaba?
Ama nafile tüm bu çaba.
Bastırıyorum üzerine var gücümle
Hadi diyorum
Atsana ben yürüdükçe.
Dağlara nazire edercesine
Duruyor olduğu yerde
Nasıl inat
Nasıl sinir
Sanma ki vakur
Sanma ki içten
Bırakıyorum ben de onu orada
Kendisiyle.

Yürümeye devam ediyorum aynı yollarda
Elim solumda
Bu dünyaya değmez onu da biliyorum
Şimdi iki elim de üzerinde
O yoksa ben de yok olacağım kalpsizce.
Uysallığım korkumdan
Oysa ki
Kalbim hala daha taş gibi.
Eziyor soğukluğuyla önüne gelen herkesi.

O kadar çok yürüyorum…
Geldiğim nokta aynı
Kalbim hala öfkeli
Geçit vermiyor kimselere
Ne yapayım yani
Benim kalbim de böyle.

Ona bir ev verdim
Başını soksun, rahat etsin diye
Daha ne!
Bütün damarlarım serili önünde
Ne yapacak bu dünyada
Bir hiç bedensiz bu evrende
Anlamıyor beni
Nazlı nazlı atıyor sadece
Bir atıyor
Bir duruyor
Canı nasıl isterse
Öyle hareket ediyor
İsteksizce.

“Ahh kalbim
Koparmış atmışsın tüm damarlarını
Boşaltmışsın sana hücum eden bütün kanı
Yüreksin sen
Kolay mı bu evrende bir başına atmak?
Ölmek mi derdin söyle!
Asilik nereye kadar böyle?”
Diyorum.
Dinlemiyor beni.
Bir bildiği var diyorum
Benden başka kimse anlamıyor
Hiç kimse duymuyor ki beni
Nasıl baş ederim bilemiyorum
Gönlünü yapmaya çalışıyorum
Bir saray kuruyorum ona
Rahat yaşasın diye
Ne diller döküyorum bir bilseniz
Sırf gönlü olsun diye

Yürü kalbim
İtiyorum bak seni
İlerle ha gayret
Ben,
Ben sadece seviyorum seni
Bu bile yetmez mi
Tekrar, kuvvetle, mutlulukla atman için?

Lütfetme
At!
Sadece.
Bambam bambam
Devam et
Olacak sanki
Bak seviyorum seni
Hem de çok seviyorum seni.

At at at
Bam bam bam
Durma at
Hiç durmadan at
Dünyanın sonu bir gün hiç gelmeyecekmiş gibi at!
Benim için at!
Bizim için at!

Atıyor nihayet
Bir şeyler diyor
Benim duyacağım şekilde
“Bittim ben
Çok uzun zaman oldu
Ben atmaktan yoruldum
Ben benden yoruldum
Mirasım bir gövdenin kusuru
Vicdanım
Bir başka insanın umudu
Yolum
Bir bilinmezin sonu
Ben sadece atmaktan yoruldum
Hiç dinlemedin sen beni
Dinleseydin anlardın beni
Bilirdin heyacandan geçirdiğim nöbetleri
Tir tir titreyişlerimi
Göğsünün nasıl inip kalktığından
Anlardın neler çektiğimi
Az sonra terk edeceğim bu bedeni
Kırk yılın her günü atmaktan tükettim kendimi
Dinleneceğim şimdi
Ama lütfen gömmeyin beni
Hep karanlıklarda attım durdum
Gün yüzü görmeden yaşadım durdum
Sakın ola gömmeyin beni
Vasiyetim, son dileğim
Karanlıklardan çıkartın, kurtarın beni.”