BİRİ YAZAR, BİRİ ÇİZER – 9 :

“BEN” DEN SONRA

Aldırsam ne çıkar “ben”den sonra olanlara?
Ne yapsaydım tadını çıkartamadıysam dünyanızın?
Ne gelir elden boşa geçmişse zamanım?
Sizin için ne çıkar, ben sadece meyve veren bir ağaçtım.
Yağmur duasına çıktığınızda belki beni anarsınız.
Olmasaymışsın kırılgan dediler
Bilmezdim baltalara karşı çaresizliğimi
Taksiratım tabiatımdanmış
Daha gözüm açılmadan öldürerek öğretti caniler
Yoksa ışıl ışıl, pırıl pırıl, capcanlıydım ezelden
Altında poz poz fotoğraflar çektirdiğin Zeytin Ağacı’ndım ben.
Fidan halimi bilmeyen sussun köşesinde
Ne karanlık günlerdi ayazda, fırtınada, kahrolası donlarda…
Ama direndim ve tutundum hayata
Dünyada kendi dünyamı yarattım köklerimden
Kime ne zarar verdiysem özür dilerim hepinizden.
Bir yerin yerlisi olmak için en az yüzyıl yaşamak gerekmiş aynı evde
Bense çook daha uzun süredir buradaydım, kendi evimde.
Hani her çilemizi beraber yaşamıştık
Size söylüyorum kendi hayatını sevmeyen adiler!
Evet ya, insanlık adi
Elden ne gelir ki?
Azar azar öldüm ben her bir balta darbesiyle
Ruhum parçalandı, kollarım kırıldı, dilim tutuldu her bir kesikle
İnsanoğlu hiç anlamadı
Halbuki benim de bir ruhum vardı
Yeni tomurcuklanmış bir gül goncasına benzerdi
Her baharla uyanan sol yanım
Gümüş rengi yapraklarım.
…Ve sen insansı, hiç ama hiç hak etmiyorsun
Bundan sonra senin olacak hiçbir güzellikleri
Lanet olsun sana
Bedduam ahın olsun
Sevgisizliğin evin olsun
Sağır vicdanın tatsız ekmeğin olsun
Benden gelecek tüm menfaatler sana cefa olsun.
Ben hakkımı helal etmiyorum
Edenler buyursun.