KANATSIZ KUŞ :
Seni yağa da batırsam, bala da
Gene de özüne, can suyuna dönmek istersin
Sana arı da bulsam, analık da
Yılan bu, çıktığı deliği bilir dersin
Seni pamuklarda yatırsam
Serçeler gibi de baksam
Sen gene gönlüm ilk ev sahibine ait dersin
Seni kral da yapsam
Sultan da
Sen yine gider
Kendi köyünün muhtarı olmak istersin
Seni baş tacım da yapsam
Baş köşemde de oturtsam
Sırtımdaki kambur
Dilimdeki yara gibi hissedersin
Sana yavrum da desem
Can’ım da
Kafesinde kanatsız bir kuş olmayı yeğlersin
Önüne serdiğim geleceğin
Bu kafes bir nimet de desem
Sen yine küskün ve üzgün görünmeyi
İçli içli bir başına ötmeyi seçersin
Sana saraylar yaptırsam
Hanlar hamamlar yanında
Sen gene çöplüğüm dediğin
Çerden çöpten yuvana dönersin
Ne kuş sütü ne de arı sütü
Sen bir lokma bir hırkaya talim edersin
Herşeyim senindir
Dünyam kalbinin köşesidir desem de
Sen yine uçmaz kanatlarınla mevlana gitmek istersin
Bir kez, aşk yoluna, düştü mü, gönül kuşu,
Hiç bir kafes, yolundan alıkoyamaz onu…
BeğenBeğen
O hal benim için geçerli değil:)
Aşk safsataymış çok geç anladığım:)
Bu şiiri evlatlık bir çocuğun annesinin aklıyla düşünerek yazmaya başlamıştım.
Sonra sonra amacından şaşmış olabilir tabii:)
BeğenLiked by 1 kişi
Yazdığınız şiir, bende bu mısraları ilham etti, ilham için teşekkür ederim…
BeğenBeğen