TEK

TEK :

Anlaşılmazlıklar diyarından seslenirsin
Günü geldiğinde anlaşılmaktır tek dileğin
Sövdüren yağdırmaz
Zor bir hayattan sonra kolaylıklar yaramaz
Bunu da çook iyi bilirsin
Çıktığın topraktan sonra
Her fidan verdiğin yerde
Her arıyla, her serçeyle
Her orakla, onu savuran her elle
Bu hayat benim diye diye
Yığınları görmeden
Boy veren buğdaylara kafa tuta tuta
Didişirsin.
İçten içe zevk alırsın,
Bilirim.

Tek başına yer etmeyi
Gönülleri fethetmeyi
Gönülden sevilmeyi
Her zaman özlenmeyi
Karşılıksız istersin.
Bilirsin ki, vazgeçilmezsin
Sanma ki değişmeyeceksin…

Gün gelir Anadolu’ya düşersin
Bir yörüğü seversin
Sonra kendinden geçersin
Sonra Anadolu’dan da geçersin
En nihayet kendine dönersin
Ezanları en tatlı nağmeler bilirsin
Vicdan azabını yumuşak kumlara gömersin
Kendin sorar, kendin cevap verirsin:
“Tek sevdiğin ben miydim,
Sana kendimi kısa cümlelerle nasıl ifade edebilirim,
Güzel başında tutsağın,
Kapında sadık bekçin olsam
Beni yine ister misin?”

Huylu huyundan vazgeçmez, en iyi sen bilirsin
Cevapların acımasız tınılarla zincirlenir
Bense aldığın her günahın cezasını üzerime giyerim
Beni kendine mecnun edersin.
Solup giden her çiçeğin acısını, ezilen her çimenin feryadını
İkimizin yerine üstlenirim
Beni buna mecbur edersin.

Hep sen en büyük adımı atabilesin diye
Hep daha ileriye gidebilesin diye
Ulaşılmaz olasın diye
Yaramayacağını bile bile
Mutluluğu sahiplensen de
Kendi kendine
Nedir, nereden gelir
Hiç bilmezsin.
Sormaya da cüret etmezsin
Kibrinle de olsa beni kendine tutsak
Edersin.