HAZİRAN

HAZİRAN:

Yaz mevsiminin ilk çocuğu sensin Haziran
İnsaflıdır güneş sen geldiğinde yüzünü göstermekte
Çok sıkmazsın aşıkları
Bayıltmazsın çalışanları
Sen de seversin seni seven tüm günahsızları.

Denizle flört eder durursun
Yansımalarından unutulmaz manzaralar oluşturursun
Bir tablonun konusu olursun
Zamanla da aynı eserin sessiz ortağı olursun.

Adın çıkmıştır bir kez
Haziran’da ölmek zor diye
Öyledir evet pırıl pırıl bir günde göçüp gitmek
Terk etmek sevdiklerini
Veda edememek tek kelimeyle
Ani gelenle gitmek sessizce
Gözyaşlarını kurutmak yanaklarında
Kara toprağın ayrıksısı olmak bir anda.

Güzel çocuğum, güzel Haziran’ım benim
Sende filizlenen tohumlar Şubat’ta ve Mart’ta
Hayata gözlerini açarlar güzelce beslendikten sonra
Sonra da yaklaşmakta olan ilk baharı kucaklarlar paytak adımlarla.

Her geçen dakika ömründen ömür çalar
Günler uzun olsa da ne çıkar?
Bunun sonu Yokuş Yol’a kadar uzar.
Kapıdadır yeni ay, kapıdadır Temmuz kardeşin
O senin küçüğündür bilesin.
İçli içli kıskanırsın bilirim.
Yapma, hiç kızma, hiç içerleme
Senin yerin başkadır on iki ayın içerisinde
Yaz müjdeler ister, yeni yaz yeni aşklar diler
Ondandır kıymetin, müjdeci Haziran’ım benim.

Otuz’u gecesini bir’ine bağlayan saatte
Senden de sıcakkanlı küçük kardeşine devredersin vadeni
On bir küçük kardeşinin geçmesini bekler durursun köşende bundan böyle
Sahi senin köşen nerede?
Nerelere kaçar da saklanırsın günün gelesiye dek?
Kimler yaşatır seni gizli saklı bulunduğun yerlerde?

Evrenin kuralları, zamanın sınırları var
Senin sınırın da otuz gündür, ne yaparsın?
Kimi huysuz, kimi güneşe küskün kardeşlerinden
Kimi çok kısadır, kimi çook uzun
Hüzünlüdür son baharın ilk çocuğunun gelişi
Ama ne yapalım kaderde tüm bunları yaşamak da varmış insanoğlu için
İyisiyle kötüsüyle bu senede savdın sıranı
Bir sürü insan yığınlar halinde
Olmadı bireysel zaafları içerisinde
Saçmaladılar gene olur olmadık yere
Tam da senin kıymetli günlerin geldiğinde.
Bakma insanoğlu böyle
Saçmalar durur 365 gün, on iki ay içinde
Fırsat bulduğu her bir kuytu köşede.

Sen buzları eritebilirsin ancak
Kırılanları onarmak değildir işin.
Gülücüklerdir senin eserin;
Acı gözyaşları değil.
Düğünleredir armağanın;
Ölümlere, mezarlarlıklara değil.
Ve severler seni
Seninki doğal içgüdü
Sonradan olma artistlik değil.