AH BENİM HİÇ GELMEYECEK ÇOCUKLUĞUMUN YAZLARI :

AH BENİM HİÇ GELMEYECEK ÇOCUKLUĞUMUN YAZLARI :

Aynı yollarda yaşlandım ben
Aynı mahalledeki aynı evde
Çocukluktan genç kızlığa
Ordan da mutsuz bir kadına…

Aynı mahalleden bir çocuk sevdim
Ben, çok yıllar önce
Kızıl saçları büyüyünce de kızıl kalacak olan
Bir kamyonetin arkasına sığdırdıkları evlerini geride bırakıp
Beni de sonsuza dek ardında bırakacak olan

Aynı oyunları oynardık biz küçükken
Halının üzerine sererdik bizim olanları, kimi için delice sokaklara koşardık
Bilmezdik ki büyüyünce de aynı oyunları oynayacağımızı
Evcilik, körebe, arapsaçı, saklambaç
Yetişkinler dünyasında hayatın kendisi olacak olan

Bir evin bir kızıydım sonra ben
Bahçemizde salıncak vardı
Kedileri severdim en fazla
Bir de çok kardeşi olanları

Kestane rengiydi o zamanlar saçlarım
Annemin kestaneye sürdüğünü sandığım
Sarı sarı oğlanlar bakardı saçlarıma
Bense dayanamazdım onların gözlerinin içine bakmaya

Tatile giderdik yaz gelince
Bir araba dolusu insandık bir arabanın içinde
Araba dolusu dediysem
Annem, babam, bir de ben işte

Riva sahili cıvıl cıvıl olurdu
Yemekler önceden hazır olurdu
Adamlar karınlarına kadar çektikleri mayoyla denizde olurdu
Sahil kumdan kalelerle bir dolar bir boşalır dururdu

Bir nenem bir de dedem varmış benim
Babamın dediğiyle köydeymiş evleri
Köyümüze gitmek isteyerek geçirdim çocukluğumu
Yaş geldi kaça, ne dede gördük ne de nene
Ne de köy yakınlarda

Allah’tan hava ılık geçerdi İstanbul’da yazları
Bunaltmazdı yaşayanları
Adalar’da fayton, Moda’da dondurma yemek modaydı
Ah benim hiç gelmeyecek olan çocukluğumun yazları