ÖZLERSİN

ÖZLERSİN :

Denizlere taşıdıkça seni
O kadar çok karaları özlersin
Kulaçlarla kapatırım aramızdaki mesafeleri
Sense geriye kalan adımlarını,
Döneceğin günü hesap edersin
Eşyalarını kapıda hazır edersin
Döndüğünde sevenlerini
Pencere önlerinde yolunu gözlerken bulmak istersin
Sen ille de evini, mahalleni, yuvanı, toprağını istersin.

Özlersin çok, ama neyi ne kadar özlediğini tarif edemezsin
Hep geride bıraktıklarından bahsedersin
Arkanda kalanları kelimelere sığdırmak istersin
Başaramayınca da şimdi olduğu gibi
Bana hiddetlenirsin
Dalından kopartılmış çiçekler gibi
İnceden boynunu bükersin
Bu halinle bir kendini bir de beni üzersin

Var olandan uzaklaşıp, var ettiğin anılarına kaçmak istersin
Sevgini fazla fazla verdiklerini,
Güzellerle taş taşıdığın günleri hayal edersin
Şimdi görsen o güzeller ne haldedir bilmezsin…
Tanıdıkça soğuyacağına
Daha çok insan seversin
Yol alarak kurtulacağına
Daha da geçmişe gidersin
Gün gelir gittiğin yerlerden geri dönmezsin

Ama sen yine de
Özlersin:
Denizi özlersin,
Güneşi özlersin,
Tatlı tatlı esen rüzgarı,
Ayaklarını ısıtan sıcak kumları,
İlkbaharın ilk dokunuşlarını,
Parkta oynayan çocukları,
Hep aynı bankta oturan yaşlı çifti,
Ağacına konan aynı ötüşlü serçeleri
Saksındaki narin küpe çiçeğini,
Gümüşi kanatlı zeytin ağaçlarını,
Bir Ege köyünde geçen çocukluğunu,
En çok da
Gençliğini
Özlersin.