AŞK MI?

AŞK MI?

rığas ?nısım
anas muroyid
ines muroyives
uno liğed
İnes
neden ineb nusroyımalna
ineb esmik liğed, nes
ket nes
esyen
!rev şob

Bir şey anlamadan inatla satırları okudunuz. Anlamamanız çok normal çünkü tersinden düşünerek yazdım, aslında düşünmeden yazdım. Ben de çok bilinçli değildim yazarken. İlişkilerde de bir süre sonra aşk denen büyü ortadan kalktığında ve ilişki iyice yıpranmaya başladığında aynen böyle esrarengiz olmaya başlayıveriyor karşılıklı argümanlar. Hani tabiri caizse akım derken.. Yakınlarda bir şifre kırıcın da yoksa yandın ya da bakmakla yetinebilirsin tek. Biraz daha ileri gidildiğinde yani taraflar birbirlerinin hayatlarına müdahaleye başladığında eğer kendilerine çeki düzen vermez iseler vahim sonuçlar doğabilir(dakikasında bilmiş bir ilişki uzmanına dönüştüm, hani şu sizi ve önü arkası engebeli ilişkinizi kurtarmayı vaat edenlerde,-ilişki kurtarmak için bir başka insana para ödemek noktasına geldiyseniz zaten o ilişki bitmiştir ve bu konuda muvaffak olan bir çift tanımadım daha ama gideni çok duydum).

Her neyse adına aşk denen pratikte basit, teoride karmakarışık hissin tekrar tekrar girdabına girebilmek için gözlerini dört açıyorsun nihayetinde. Ama kırk duyun olsa, kırkı da açık olsa; bulamayabiliyorsun o hissi bir daha. Çünkü tekrar benzer derinliğe inmek çok zor ve hayat böyle daha kolay sanki. Bunu anladığın gün hatırla beni sadece. Tercihinle kabul ettiğin yenilgilerden, mağlup ayrılmazsın. İçinde birikmiş olan isi temizle önce. Sobanın içinden kürekle çıkardığın kurumları karların üzerine bıraktın. Nasıl rahatlık değil mi, sanki omuzlarından kalkan yük gibi; seni yatağa seren gribinin son öksürüğü ciğerlerini açıverdi. Merak etme verem değilsin. Kanın damarlarında akmaya devam edecek, ağzından gelmeyecek. Hem bak, daha rahat nefes alıyorsun artık. Daha normal algılıyorsun artık çevreni. Tek gerekense teselli. Onu da bulursun nasıl olsa.

—-.—-

Aşkı başka şehirlerde ararken kendi biricik aşkın olan şehir hangisi diye düşündün mü hiç? Kiminin aşkı doğduğu şehirdir. Kanına girmiştir evvel erken, ne yapsa söküp atamaz içinden ilk göz ağrısını. Nereye gitse o. Her şehir olabilir bu, farklı ehemmiyetlerde.. Kimisi yeni yetmeyken tutulduğu çocuğu unutmaz ya hani, şu kısa pantolonlu ya da şortlu olanı ama muhakkak bacakları çırpı olanı; bu şehir olsa olsa güzel bir sahili olan, balıkçı barınakları ve kıyı boyu restoranlarla bezeli bir siluete sahiptir ve akşamları içki kokar sokakları, balıkçılar ağ atar durmadan. Bazı şehirler kalpsizdir, döne döne delirtir adamı. Bazısında bir Bektaş yatıyordur bozkırın orta yerinde, gittiğinde huzur bulursun. Bazısı öfkelidir tüm dünyaya. Bazısı bir dağın ardında gizler sırlarını; eteklerinden toplarsın sana kalan aşk kırıntılarını. Bazısı naiftir ve sevecen, bazısı aksi ve kök söktürür sana. Zevk alıyorsan başka tabi. Gece gündüz dön dolaş dur sokaklarında naralar ata ata. Tutkun acın kaynaklıymış, anlamış oldun. Ne şehirler, ne ülkeler çare değilmiş buna. Sen sadece bağlanmak, sen sadece tutunmak istedin ona. Bittiğinde düşün bakalım uslu uslu mu yoksa usul usul mu gireceksin bunalıma?

Hep mi bir zalime, bir alçağa, olmadı hovardaya tutulur insanlar? Hep mi uygunsuz şehirlere bağlanır insanoğlu, ayak diretir onda? Sakın bahanen olmasın ona atfettiğin kötü huylar yahut kötü sıfatların çekiciliği hoşuna gitmiş olmasın? O şehre sordun mu hiç senin hakkında ne düşünür diye? Belki sen zalimce sevdin, sendin alçak ya da fingirdek olan? Yüzün kızardı. Fingirdemiş olmalısın. Kesin fingirdedin. Offf.. Bir şehri başka bir şehirle aldattın değil mi ve adını çıkardın giderken. Nasıl yaparsın böyle bir şey? Bak başkalarının aşkına! Orhan Pamuk’un İstanbul’u asla fingirdek değildi, sanki tevazu ardına gizlenmiş birazcık şirretlik vardı ama fingirdek asla; Balzac’ın değişmez oyuncağı Paris’in namussuz sokakları bile fingirdek değildi. Senden bir şehir bile olmazmış. Anla bunu. Yan şimdi emi! Bittiyse konumuza dönelim. Bitsin söv kendine, ister döv kendini. Bence kırbaçla. Ama sonra. Dakikalarımı harcatamam sana bunca. Çık kafamdan. Yoksa anlaşılamadan ölüp gideceğim. Balzac bu lafın kadınların olduğu kadar, yazarların da söylemi olduğunu söylemiştir. Haklı sanırım.

—-.—-

Artık unutulmaz aşk filmlerine rastlamak çok zor. Çıksa bile tek tük ve yeniden yapım çoğu. Geçmişten gelenlerle yetinmek zorundayız. Hani şu sevip kavuşamayanların hikayelerinin anlatıldığı melodramlar bahsettiğim.

“Tahir ile Zühre”, “Romeo ve Juliet”.. tüm bunlar benim hiç sevmediğim, iki taraf katili belleklerin ürünü olanlar. Shakespeare “Romeo ve Juliet”te kah zehir kah hançer yardımıyla iki seveni de katletmemeliydi; biri hayatta kalıp katıla katıla ağlamalıydı burnunu çeke çeke. Bunu da en iyi Adele yapabildi bir Kechiche filminde. Geride kalana(ölü ya da diri) hayat kahır olurken, biz de keder içinde kalmalıydık. “Brokeback”de Ennis Del Mar’ın Jack Twist’in ardından ağladığı gibi. Montague ve Capulet denen iki sülanenin(Romeo ve Juliet’teki kız ve erkek tarafı olurlar kendileri) gözyaşları kimin umurundaydı? Kime ne ki iki aptal sülaleden? Biz acının taraflarını sahipleniriz, taraftarlarını değil. Ve nihayetinde az ya da çok ama kuvvetle muhtemel çok, biz en çok en çok acı çekeni severiz. Mağrur belleklerimiz en çok onları hatırlarlar. En çok onlara saygı duyarlar. Merhamet önce kendi içinden doğar.

—-.—-

“Beni öldürsen
Gene seni severim”

“Uzaktan
Daha güzel
Seni sevmesi”

“Öldüğümde beni
Cam bir tabuta koyup
Asla gömmemeyi
Teklif etmiştin”

“İstediğini yapmakta serbestsin
Dilediğin gibi olsun bundan sonra her şey..”

“Ama lütfen, son bir kez nefesimi kontrol et sakın diri diri gömme beni, çok korkarım bilirsin.”

Kimsenin, böyle bir edimi gerçekleştirecek bir zalimin eline düşmemesi dileğiyle..