SEV’ME BENİ BÖYLE

SEV’ME BENİ BÖYLE:

Tek bir kusurum yokmuş gibi
Hür bir çiçek olabilirmişim gibi
Hüznümün sonu gelecekmiş gibi
Efendimin bana can veren toprak olduğunu bilmiyormuş gibi
Benimle beraber dünyanın sonunu görebilecekmiş gibi…
Sevme beni böyle,
İstemem.

Kader yazarın elinde oyuncak oluyor
Bir kadınla bir adam bir gün bir nesirde tanışıyor
Aşkın derinliğinden, gecenin serinliğinden
Bir ten bir tene dokununca
Bir nesil diğerine bağlanıveriyor
Bir kalp diğerininkiyle gurur duyuyor
Uzuun yıllar tek bir aşkla geçiyor.

Tevazu geçen zamanı durdurmuyor
Düşünceler insanın yakasını bırakmıyor
Mahvolmak günleri azar azar yaklaşıyor
Kahreden yalnızlık kapıları tırmalıyor
Koskoca bir dağdan geriye bir kum tanesi kalıyor
Bir zamanlar sevme beni böyle demişken
Şimdi o kum tanesinde atan minicik kalbinle beni bırakmaman gene de hoşuma gidiyor.

Şu hayatta neler kaybettim, bir bilsen!
İki çocuk, hiç doğmamış,
Bir çiftlik hiç bozulmamış,
Kırışık bir hafıza, ütüsü yapılmamış.
Anılardan geriye tek seninkiler kalmış
Sevme beni böyle demem alınganlıktanmış
Sev beni dilediğin şekilde
Şımart beni uzaktan da olsa, gözlerinle
Hayat öyle de geçiyor, böyle de
Sevmek kazansın bir kez de.

Yoksa tekrar seveceğim bir başkasını istekle
Hayat belirtileri göstereceğim sevince
Bir tırtıldan kelebeğe dönüşeceğim
Sadece bil, ömrüm kısa, yetmiyor uzun uzun sefasını sürmelere.
Kaygınla ömrümü uzatabilsen,
Keşke.
Biliyorum sen gidersen susuz kalmış toprağıma akıtacağım gözyaşlarımı
Sevabın büyük olacak
Beni böyle sevdiğin halde
Gün gelip de gidince.