ÇOK ÜZÜLME

ÇOK ÜZÜLME:

Biraz üzül sadece
Hayat,
Bitti dediğin yerden başlar çünkü.

Biraz çabala
Çok kendini yorma
Hayat,
Evhamlarını dinlemez nasıl olsa.

Hayatı tanımadan öleceksen
Ve beni tanımadan öleceksen
Bil ki,
Karşılığında lütuf bayrağı çekerler.
Yerin yerlisine bakar dururken
Karşılıksızdır göz süzüşler.
Bir ateş, bir sevgi
Neler neler…
Kalemle çizdiğin gibidir tüm şekiller
Dağlar, tepeler, bütün nehirler…
Neden ağladığını bilmez bulutlar
Gözyaşları veda etmeden giderler.
Ben seni öyle sevdim ki
Bilmez bunu tüm sahiller, bitmiştir artık serzenişler.

Ufak ufak cezalandırırım seni
Uzuun uzuun acı çekersin uzağımda
Tüm beddualarını alırım üzerime
Sorun sende değil ki, bende.
Berbat adamların arkasından
Güzel şeyler yazabildiğim için sakın bana gücenme.

İnsan insanı dost bilir
Sığınır zalim geçmişine
Ben hep sende gizliydim, sen bilmesen bile.
Akşam aklıma gelirsin
Sabaha silinir tüm eziyetler
Sonra tüm gün benimlesindir
Anlayamadan ardışık geçer saatler.

Bir çoban gibi dolaşırım gökyüzünde
Ay’a sorarım seni
Kapılarını çalarım yıldız’lar’ın teker teker
Güneş’in ayağına giderim
Alev alevdir yanaklarım
Zonkluyordur hep başım
Tek sevmekle olmaz der güneş
Biraz daha gayret etmeliymişim meğer
Daha nazik, daha verici, daha içten…
Ya bu histen kurtul ya bu acıyı kabullen diyor
Ya öl ya öldür diyor, tüm sıcağıyla kanımı kaynatmışken.
Bana aşk yakışır,
Benden katil olmaz desem de
Çarelerim tükeniyor, günler soğumuyor geçmişte kalsalar bile.
Uçurumda açan mahsun bir çiçek gibi
Bırakıyorum kendimi yurdumdan aşağıya
Savruluyorum son esen rüzgarla.