BİR BİLSEN

BİR BİLSEN

İkincide unutursun.
Bir ifadenin sessiz anı olursun.
Kimin ne çektiğine anlam veremez olursun.
Şehir şehir, ülke ülke dolaşır durursun.
Ne o şehir, ne bir başka ülke yalnızlığını daha fazla taşıyamaz olunca,
Hayatın küstüğü azınlıktan olursun.
Bir kalbin atmaktan yorulduğu olursun.
Artık son noktayı koyar, yeni bir yolun yolcusu olursun.
Bitti artık.
Geçti artık.
Sev sev ne kadar sevebilirsin başka ülkeleri, türlü geceleri?
Düşün düşün, günler geceler kovalar durur seni.
Arkanda bir hayalet ordusu varmış gibi.

Eğmezsen başını
Karışmazsan toza tere
Silebilirsen gözyaşını
Kazandın demektir
Yaşam savaşını.

Tanınmaz olan gözler
Türlü hayaller
Antik şehirler
Okyanuslar en derin
Seni içlerine çekerler
Bir girdabın içine
Adına çaresizlik denen hayatın içine.

Hayatını harcadın, şimdiyse teselli tek ihtiyacın
Sen öldün ama bedenin biçare,
Doyumsuzluğun çöktü bile yeni bir bedenin üzerine.
Mirasın güçlüsü tükenmiyor, geçiyor nesilden nesile.

Bir bilsen neler çektiğimi
Nasıl yarıldığımı
Ne acılar çektiğimi
Uykusuz gecelerimi
Sessiz geçen tüm saatlerimi

Geçecek hepsi diye avundum durdum
Olmaz dediler, ben kendimce bir olur buldum
Küsmüş dediler, ben sadece üzüldüm durdum
Yabancı sofralardan kendime yatak yaptım, içine girdim uyudum.
Çeşit çeşit yemekler dururken, ben kırıntılara razı oldum
Bir tek tanıdık yüz aradım durdum
Ben galiba hep seni aradım durdum
Ya da dünyanın gelip beni bulmasını bekledim durdum.

ÇİZER: PAWEL KUCZYNSKI