SANA GÖRE

SANA GÖRE:

İllaki,
Her mevsim yaz olmalıydı
Tanrı’ya çevirmeliydin başını
Gözlerin kamaşmalıydı
Bir başka gözle görebilmeliydin yeryüzünü.
Güneş minik burnuna pembe bir öpücük kondurmalıydı
Kemiklerine dayanmalıydı nazik elleri, ısıtabilmek için her köşeni
Tutsak dilin neşeyle dolmalıydı
Renk değiştirmeliydin bir bukalemun gibi
Deri değiştirmeliydin bir yılan gibi.

İllaki,
Kederin -kuş tüyünden yastığın-
Başını koyar koymaz uykusuz kaldığın
Kovalamaya çalıştıysan da
İnatla üzerine abanan ağır yorganın olmaktan çıkmalıydı.
Kederimiz -paylaştıkça dağılan-
Aynı yastıkta çırpınan
İnadına çoğalan
Ne yöne çekersen o tarafa uzayan
Kıvılcım olarak kalmalıydı, ateşle uzlaşmadan,
İllaki.

Sana göre,
Gökyüzü idi güçlü olan
İster yakar, ister boğardı.
Elçisi yeryüzü mezarlıklarıyla
Topraktan elleriyle emerdi gövdeleri
Çekerdi içine tek nefeste bir vantuz gibi
Küserdi, aş vermezdi
Gücendi mi hiç pas vermezdi.
Irmaklarla uzandığı kollarıyla taşardı
İstediğinde katardı önüne yüzlercesini.
Fısıltıları dinlerdi hareket etmeden
Güdümlüydü gökyüzünden.
Kudret yükseklerdeydi
Yeryüzü ise emrine amade.

Bense,
Bir baharda filizleniverdim aniden
Kaç kış göreceğimi bilmeden
Esir ettiğim hayatının bilincinde
Önünde yaşayacağı tek yaz olduğunu bilen ağustos böceği misali
Komünist karıncalarla çevrili
Yaşadım durdum kendi evrenimde.
Yaptığım bütün yaramazlıklarım
Biçilen bütün rollerim
Haytalıklarım
Boşa geçmiş zamanlarım
Arsızca öpüp de bıraktıklarım
Haksız yere çıkıştıklarım
Kadar varmışım.
Gürültüm kadar yer kaplamışım.
Bazen kısık çıkmış sesim
Bazen gürlemişim yerli yersiz
Ama illaki istemişim ki,
Sen de;
Yokluğumda anla kıymetimi.
Yokluğumda tanı kendini.
Bu dünya nasıl bir yer diye sor kendine kendine
Gör bak hayat bu işte!